«Despois do camiño percorrido na única vida que nos toca vivir, queda algo daqueles soños da nenez, da mocidade, dos primeiros anos da adultez?
É o noso paso pola vida o voo dun paxaro que ás veces volve ao niño e outras emigra e non sabemos máis del?». Son reflexións de An Alfaya no limiar do libro, que remata contundente: «Cando un entra no mar poéaco de O poder da fraxilidade ninguén sae indemne».